• ۱ مرداد ۱۴۰۴ - ۱۰:۳۷
  • کد خبر: 76013
  • زمان مطالعه: ۱ دقیقه
یو هونگ

طرح «کمربند و جاده» چین (BRI) در برابر ابتکار G7 برای توسعه زیرساخت‌های جهانی (PGII)، از چند منظر جایگاهی متمایز دارد؛ نه‌فقط به دلیل وسعت جغرافیایی پروژه‌ها، بلکه به دلیل عملکرد اجرایی، سرعت در عملیاتی‌سازی و مدل مالی خاصی که به کشورها امکان جذب سرمایه بدون شروط سنگین را می‌دهد.

پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، برخلاف PGII که هنوز در مرحله وعده و طرح‌ریزی است، BRI طی یک دهه گذشته در ده‌ها کشور به نتایج ملموسی منجر شده و با سرمایه‌گذاری در حوزه‌هایی همچون حمل‌ونقل ریلی، بنادر، انرژی و ارتباطات دیجیتال، زیرساخت‌های حیاتی بسیاری از کشورهای در حال توسعه را بازطراحی کرده است. نکته مهم‌تر از اجرای پروژه‌ها، تغییر رویکرد در تعاملات بین‌المللی است. چین در قالب BRI، به‌جای تحمیل استانداردها و شروط سیاسی، وارد مذاکره مستقیم با کشورهای میزبان شده و اولویت را به نیازهای داخلی آنها داده است. همین ویژگی موجب شده بسیاری از کشورهایی که پیش‌تر از سوی نهادهای غربی به دلایل سیاسی یا اقتصادی از دریافت تسهیلات بازمانده بودند، اکنون به BRI به‌عنوان یک گزینه معتبر توسعه نگاه کنند. این روند نشانه‌ای از «چندقطبی شدن نظم توسعه جهانی» است؛ نظمی که در آن، غرب دیگر بازیگر بلامنازع نیست و برای حفظ موقعیت خود باید از فاز وعده‌پردازی و شروط سخت‌گیرانه عبور کرده و وارد فاز عمل شود.

یو هونگ-تحلیلگر چاینا دیلی

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =