پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، این وضعیت، که با اصطلاح «دام تورینگ» (Turing Trap) شناخته می‌شود، به ما هشدار می‌دهد که مسیر فعلی توسعه هوش مصنوعی در حال سوق دادن ما به چرخه‌ای معیوب است.
در این چرخه، شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران اغلب ترجیح می‌دهند منابع خود را صرف توسعه فناوری‌هایی کنند که نیروی انسانی را حذف می‌کنند؛ چراکه این ابزارها بازگشت سرمایه سریع‌تری دارند و هزینه‌ها را کاهش می‌دهند. اما چنین رویکردی در بلندمدت می‌تواند به افزایش نابرابری درآمد، تمرکز بی‌سابقه قدرت اقتصادی در دست چند شرکت فناوری‌محور و تضعیف طبقه متوسط منجر شود. در حالی‌که ظرفیت واقعی هوش مصنوعی در آن است که به‌عنوان مکمل انسان عمل کند و بهره‌وری را به‌شکلی متوازن و عادلانه ارتقا دهد.
در این میان، نقش دولت‌ها و سیاستگذاران حیاتی است. آنها باید با اصلاح سیاست‌های مالیاتی و ارائه مشوق‌های هدفمند، مسیر سرمایه‌گذاری را به سمت فناوری‌هایی هدایت کنند که نیروی کار انسانی را توانمند می‌سازند. تحلیل «دام تورینگ» زنگ خطری جدی برای دولت‌ها و نهادهای ناظر است؛ هشداری برای جلوگیری از آینده‌ای مملو از نابرابری، انحصار و بی‌ثباتی. تنها با هدایت هوشمندانه فناوری به‌سوی تقویت توانمندی‌های انسانی است که می‌توان آینده‌ای پایدار و عادلانه‌تر رقم زد.

اریک برینیولفسون-استاد دانشگاه استنفورد